گفتمان امید‌‌؛ *«فراگیر و اصیل»*

گفتمان امید‌‌؛ *«فراگیر و اصیل»*

✍🏻 آرمان فرهادی

در قیاس با سایر نامزدهای حاضر در انتخابات ممسنی و رستم آنچه *امید نصیبی* را متمایز می سازد، فراگیری و اصالت گفتمان اوست. نفسِ داشتن *گفتمان* البته خود یک مزیت است که در جایگاهی فراتر از *برنامه* قرار دارد. در حقیقت همه می توانند وعده های خود را در نهایت در قالب یک برنامه که مطلوب مردم برای جذب آراء آنان باشد تدوین کنند اما آنکس که با *گفتمانی فراگیر و اصیل* وارد میدان رقابت می شود دارای فهمی جامع و کامل از فرآیند توسعه به عنوان مفهومی کیفی با رشد شاخص های کمّی است.

*فراگیری* گفتمان امید نه تنها از بیانات او استنباط می گردد بلکه در طیف حامیان، اصحاب فکر و رسانه او قابل مشاهده است. در بیانات امید نصیبی یک محور اصلی همیشه وجود دارد و آن این عبارت است *«اطمینان دارم ممسنی و رستم در دوران نمایندگی من در صورت پیروزی دوران بی حاشیه، آرام و خوبی را سپری خواهد کرد»*. این عبارت دارای یک پشتوانه معنایی در ذهن اوست که شاخص های آن *نگاه فراطایفه ای و فرامنطقه ای* همراه با نگاه جامع به اقشار مختلف مردم با سلیقه های سیاسی مختلف در چارچوب نظام و قانون، با محوریت اصل *شایسته سالاری* برای توسعه است.

: از سوی دیگر در طیف حامیان میدانی و فکری او نیز چنین تنوع و تکثری قابل مشاهده است که همگان را حول سه محور اساسی *مردم سالاری، جوان گرایی و نخبه گرایی* فارغ از نگاه های محصور و محدود فرهنگی و سیاسی در چارچوب اصل اساسی میان داری برای توسعه تجمیع کرده است. بر همین اساس *«مردم»* فارغ از گرایشات و تعلقات قومی و فکری دارای نقش اصلی در گفتمان توسعه *اصالت* گفتمان امید را باید در وهله نخست از اخلاق محوری، مردمی بودن و پاکدستی او در طول دوران خدمت و همچنین رقابت های انتخاباتی استنباط نمود. از سوی دیگر او همیشه در سخنان خود در دیدارهای مردمی ابراز داشته است که *«ریشه مشکلات و موانع توسعه شهرستان، اجتماعی و فرهنگی است».* همین عامل خود بیانگر نگاه جامع و ریشه ای او به توسعه و *رویکرد فرهنگی او* در مواجهه با مسائل مختلف شهرستان است. او به خوبی تشخیص داده است که عدم توسعه دارای *ریشه ای فرهنگی و اجتماعی* است و به همین دلیل شناخت بافت فرهنگی و اجتماعی شهرستان را مهمترین فاکتور کارآمدی می داند.

او هرگز وعده های تکراری گذشته تاسیس فلان سد و کارخانه و جاده را دستاویزی برای رای آوری خود قرار نمی دهد بلکه با نگاهی جامع به دنبال *ایجاد فضای اجماع نخبگانی و فرهنگی در راستای ایجاد همبستگی اجتماعی* برای توسعه شهرستان و محرومیت زدایی از آن است. او به خوبی دریافته است که *توسعه فرهنگی و سیاسی* پیش نیاز توسعه اقتصادی است و به همین دلیل در گفتارهایش به *اجماع، اتحاد، گفتگو، منطق، اندیشه و قانون* رجوع می کند و فضای آرام و زیست مسالمت آمیز را پیش نیاز توسعه می داند.